Aleja Wielkopolska to ulica na Sołaczu w Poznaniu, zlokalizowana pomiędzy ul. Kazimierza Pułaskiego na wschodzie, a ul. Nad Wierzbakiem na zachodzie. Prawie na całej długości stanowi zabytkową aleję starych kasztanowców. Ulica w obecnej formie, związana jest z powstaniem w początkach XX wieku kolonii willowej na Sołaczu, zaprojektowanej przez Josepha Stübbena.

Ulica składa się z dwóch jezdni, pomiędzy którymi znajduje się ciąg pieszy, otoczony z obu stron przez szpalery wspomnianych wyżej kasztanowców. Pomiędzy aleją pieszą, a północną jezdnią przebiega linia tramwajowa w kierunku pętli Piątkowska (od 1913 - wtedy tylko do Sołacza). W zachodniej części układ ten dopełnia jeszcze droga rowerowa, odchodząca potem do Parku Adama Wodziczki. W tym samym rejonie, pod północną jezdnią i linią tramwajową, przepływa Bogdanka.

Ważniejsze obiekty, zlokalizowane przy Alei Wielkopolskiej to (od zachodu): osiedle z okresu II wojny światowej, wspomniany wcześniej Park Wodziczki, Salon Muzyczny-Muzeum Feliksa Nowowiejskiego, estakada PST oraz siedziba firmy jubilerskiej W. Kruk z wyeksponowaną zabytkową prasą jubilerską w ogrodzie przy ulicy. Zabudowa Alei to przede wszystkim okazałe wille z różnych epok i w różnych stylach architektonicznych.

Przedłużeniem Alei Wielkopolskiej na zachód jest ul. Małopolska. Na południe natomiast odchodzi m.in. ul. Klin o bardzo nietypowym przebiegu. Nazwa ulicy wpisuje się w toponimię tej części miasta, związaną z nazwami krain geograficznych Polski.

Bibliografia

1. Poznań - atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8

2. Włodzimierz Łęcki, Piotr Maluśkiewicz, Poznań od A do Z, wyd. KAW, Poznań, 1986, s.131, ISBN 83-03-01260-6

Źródło: Aleja Wielkopolska w Poznaniu (www.wikipedia.org)

Ładowanie danych ...

Współrzędne goegraficzne:
Szerokość geograficzna: 52.4181870418355
Długość geograficzna: 16.9154477119446