Park Młociński (Las Młociny) w Warszawie to las o powierzchni 103,13 ha. Znajduje się w dzielnicy Bielany pomiędzy ulicami Papirusów, Pułkową, Dziwożony (Parkową po stronie Łomianek) i lewym brzegiem Wisły, przy północnej granicy miasta.

Teren lasu wchodzi w skład Obwodu Bielany-Młociny lasów miejskich Warszawy jako Uroczysko Młociny. Centralną część lasu zajmuje użytek ekologiczny Przy Lesie Młocińskim o powierzchni 4,82 ha, obejmujący śródleśną łąkę wraz z otuliną, wchodzący w skład miejskiego kompleksu leśnego Las Młociny.

Historia

Pierwotnie na dzisiejszych Młocinach wymieniana była wieś Młoszczyny, której nazwa pochodziła od słów młoka, młaka, które oznaczały moczar, bagno, mokrą łąkę. Wieś książęca położona była w Puszczy Młocińskiej, będącej częścią pradawnej Puszczy Mazowieckiej i pierwsze wzmianki pochodzą z XIV wieku, a rozwojowi wsi sprzyjał trakt z Warszawy do Zakroczymia. Na obszarze puszczy w XVI wieku założony został królewski zwierzyniec, a w XVIII wieku powstał tu Pałac Brühla na Młocinach otoczony parkiem krajobrazowym wraz z własnym zwierzyńcem. W 1822 na Młociny i Bielany zaczęły docierać pierwsze konne omnibusy, nazywane żurnalierami.

W 1907 roku magistrat miasta Warszawy zakupił teren tzw. Budek i Gór Burakowskich pod planowany park miejski i w roku 1930 pojawia się ona na planach jako Młociński Park Miejski. W tym czasie, od roku 1913 w sąsiedztwie parku powstaje plan budowy miasta-ogrodu Młociny wg projektu architekta Ignacego Miśkiewicza. Plan ten przewidywał budowę kilkuset willi na terenie przyległym do pałacu, jednak projekt ten udaremnił wybuch I wojny światowej. W tym czasie na Młociny można już było dotrzeć parostatkiem lub autobusem, a planowana była też budowa tramwaju, zrealizowana dopiero po II wojnie światowej (linia nr 28 zlikwidowana w latach 70. XX wieku przy budowie Wisłostrady). Sam teren parku w tym czasie już był modnym i lubianym miejscem wypoczynku warszawiaków. W 1929 otwarta została w sąsiedztwie parku także linia kolejowa Warszawa Gdańska - Palmiry, zlikwidowana w latach 40. XX wieku.

W czasie II wojny światowej teren parku był terenem walk – w czasie wojny obronnej w 1939 roku 30 Pułk Strzelców Kaniowskich dowodzony przez mjr Bolesława Kamińskiego toczył tu opóźniający bój z Niemcami, teren ten też znalazł się w obszarze działania Zgrupowania AK Kampinos, szczególnie aktywnego w okresie powstania warszawskiego. Śladami tych walk są do dziś ślady pocisków w starodrzewie i kule wyłuskiwane z drewna ściętych starych drzew.

Przyroda

Oprócz funkcji rekreacyjnych dokonywane są tu zabiegi typowe dla kompleksów leśnych tzn. gospodarka leśna i łowiecka, w tym dokarmianie zwierząt. Znaczny obszar lasu zajmują zróżnicowane drzewostany od boru świeżego poprzez lasy mieszane do lasów łęgowych. Wśród drzew dominuje tu sosna, dąb, olcha i jesion, a wśród zwierząt można spotkać tu liczne ptaki, ale i duże ssaki wędrujące tu z Puszczy Kampinoskiej – dziki, sarny, łosie i inne drobniejsze zwierzęta.

Teren lasu objęty jest różnymi formami ochrony. Spacer po lesie odbywa się po 2 wytyczonych obwodnicach łączących się za sobą, przy których zlokalizowane są parkingi, place zabaw, ścieżka sprawnościowa, miejsca piknikowe i 2 punkty widokowe na drewnianych podestach.

Źródła

www.wikipedia.org

Park Młociński, Mirosława Włodek, serwis www Urzędu Dzielnicy Bielany

Młociny – miasto ogród, Jerzy S. Majewski, Gazeta Stołeczna, 2001-12-16

Ładowanie danych ...