Historia parku w miejscowości Długie sięga pierwszej połowy XIX wieku. Został on wówczas założony przez Mariana Cissowskiego.
Na terenie parku odnajdziemy 22 gatunki drzew i 6 gatunków krzewów, przeważnie liściastych, powszechnie występujących w środowisku naturalnym. Zdecydowanie mniej odnajdziemy tutaj gatunków iglastych, takich jak świerk pospolity, modrzew, czy sosna.
W zachodniej części parku usytuowany jest staw. Od strony szosy jego brzegi porasta pas zadrzewienia - olszy czarnej, klonu pospolitego, jesionu i dębu szypułkowego. Z północnej strony stawu stoją młyn i spichlerz. Potok biegnący północnym skrajem parku rozwidla się, jedną odnogę kierując do młyna, drugą do stawu. W rozwidleniu rośnie grupa starodrzewu złożona z jesionów, kasztanowców i dębów.
Z północnej strony strumienia rozpościera się pas zwartego drzewostanu: lip, grabów, jesionów, wierzb, olch i dębów. W północnej części parku dominuje lipa drobnolistna, grab pospolity, dąb szypułkowy, buk pospolity. W kierunku południowym rozciąga się polana, na której usytuowany jest pałac. Z południowej strony rezydencji rośnie skupisko kilkudziesięciu drzew, głównie klonów, kasztanowców, lip oraz okazały buk odmiany purpurowej. W parku w Długiem 46 okazów drzew uznane zostało za pomniki przyrody.
Wspomniany pałac usytuowany na niewielkim wzniesieniu na parkowej polanie powstał w pierwszej połowie XIX wieku. Ten murowany budynek zbudowany został na rzucie prostokąta.
Elewacja frontowa dziewięcioosiowa zwrócona jest w kierunku wschodnim. W środkowych osiach czterokolumnowy joński portyk zwieńczony trójkątnym szczytem, podniesiony na sześciu stopniach. Na wysokości pierwszego piętra portyk przedzielony jest balkonem wspartym na dźwigarach.
Podstawa balkonu z początku XX wieku, żeliwna o bogatych motywach roślinnych, z herbami Lubicz i Jastrzębiec. Więźba krokwiowo-jętkowa. Okna pałacowe są skrzyniowe, zróżnicowane wielkością.
Dach blaszany, czterospadowy został wykonany w 1914 roku. Elewacja tylna pałacu, obecnie pięcioosiowa, wcześniej dziewięcioosiowa. Na osi głównej sień z wyodrębnioną klatką schodową. Pałac jest podpiwniczony. Pomieszczenia przebudowano w 1956 roku dla potrzeb szkoły. Z dawnego wyposażenia zachowało się niewiele elementów wewnętrznych, m.in. kominek neorokokowy w salonie balkonowym.
Bibliografia
Ładowanie danych ...