Park podworski Wodzickich to zabytkowy zespół parkowy w Porębie Wielkiej, administrowany przez Gorczański Park Narodowy.

Historia

Powstały w XVI wieku, był w zarządzaniu przez kolejnych właścicieli dóbr porębiańskich: Pieniążków, Lubomirskich, Sanguszków i Wodzickich. Zasadnicze założenia parku o charakterze krajobrazowym powstały w XVIII wieku dzięki ostatniemu właścicielowi hrabiemu Wodzickiemu. W 1934 roku park został uznany za pomnik przyrody. W 1945 roku zabudowania dworskie zostały spalone.

Obiekty architektoniczne

• Oficyna dworska

Na zniszczonej podczas wojny kamiennej podmurówce w 1946 roku wzniesiono nowy budynek, obecnie znajdują się w nim mieszkania pracowników Gorczańskiego Parku Narodowego

• Fragmenty spalonego modrzewiowego dworku Wodzickich


• Lamus-wozownia

Jedynie wozownia ocalała po pożarze. Drewniana, o konstrukcji zrębowej, dach kryty gontem. W wieżyczce-sygnaturce dawniej znajdował się dzwon. Wozownia stanęła w miejscu poprzedniego budynku, o którym wzmianki zachowały się w dokumentach dworskich. Do bocznej ściany lamusa przylega tzw. lodownia, kamienna piwniczka pełniąca rolę spiżarni dworskiej.

Przyroda

Park położony jest na dwóch poziomach. Rozgranicza go skarpa biegnącą wzdłuż głównej alei prowadzącej od strony bramy z Niedźwiedzia. Przy jego projektowaniu wykorzystano naturalny drzewostan. Obecnie pozostały ślady alei kasztanowców, lip oraz dwie polany widokowe.

Na terenie parku rośnie ponad 1000 drzew. Przeważają tu okazy liściaste, z czego 14 uznano za pomniki przyrody. Najstarsze drzewa liczą 300–400 lat. W parku dolnym rosną głównie wiązy i jesiony, w górnym lipy. Od południa i wschodu park otacza kamienny mur z XIX wieku.

Do największych atrakcji przyrodniczych parku należą wiązy:

Wiąz Łokietka (najgrubszy wiąz w Polsce), wiąż chłosty (drugi co do wielkości wiąz w Polsce) oraz wiąz w bramie (pień ściętego z początkiem lat 80. tzw. wiązu w bramie).

Żródło

www.wikipedia.org

Ładowanie danych ...