Park jest położony miedzy ulicami: Jagiellońską i Uroczą. Pod północy przylega do parku Ludowego, a od południa do rzeki Brdy. Powierzchnia parku wynosi obecnie 0,5 ha.

Historia

Park powstał w 1844 roku. Nosił wówczas nazwę Park Miejski (Stadt Park), a jego powierzchnia wynosiła 0,7 ha. Główne wejście znajdowało się od ul. Jagiellońskiej.

Lata 1929-1930 przyniosły generalną przebudowę parku. Od strony ul. Uroczej wybudowano nowe wejście, a od Jagiellońskiej pojawiło się granitowe ogrodzenie i wejście obrośnięte różą pnącą.

Główną atrakcją parku, który nazwano imieniem Władysława Jagiełły była położona w niecce duża fontanna z brodzikiem. Wokół fontanny powstała droga, plaża, naprzemienne pasy: trawy, krzewów i żywopłotu. Na pozostałym obszarze urządzono szpalery drzew, dróżki, rabaty i dywany kwietne.

Park miał formę ogrodu różanego, ze wszystkimi odmianami tej rośliny. Tuż przed wybuchem II wojny światowej w parku rosło 45 gatunków drzew i krzewów między innymi: daglezja zielona, świerk, świerk srebrzysty, dęby, kasztanowce, wiązy, platany, klony, klony jawory, topole czarne - piramidalne, jarząb szwedzki, jarząb brekinia.

W latach 1972-1974 r. w południowej części parku wybudowano Bydgoski Dom Technika NOT, natomiast w latach 1973-1975 w części wschodniej powstał biurowiec. Pozostałą część terenu zagospodarowano w formie skweru, a pośrodku wybudowano fontannę, a na terenie parku pojawiły się rzeźby ogrodowe.

Bibliografia

Kuczma Rajmund. Zieleń w dawnej Bydgoszczy. Instytut Wydawniczy „Świadectwo”. Bydgoszcz 1995

Umiński, Janusz: Bydgoszcz. Przewodnik, Regionalny Oddział PTTK „Szlak Brdy” Bydgoszcz 1996

Źródło

Park Władysława Jagiełły w Bydgoszczy (www.wikipedia.org)

Ładowanie danych ...