Park Zachodni położony jest w zachodniej części Wrocławia w obrębie ulic Lotniczej, Pilczyckiej, Kozanowskiej, Popowickiej, Wejherowskiej, Milenijnej. Powierzchnia parku wynosi ok. 75 ha. Park zachodni jest pod opieką Zarządu Zieleni Miejskiej we Wrocławiu.

Historia

Park ma charakter rekreacyjno-sportowy ze względu na obiekty, jakie na jego terenie się znajdowały i się znajdują. Pierwsze prace nad jego powstaniem datuje się na lata 1905-1910. Dużej części przez lata był wrocławską nekropolią, na której znajdowały się cmentarze: komunalny, żydowski i parafii św. Mikołaja. Pierwotna nazwa to Bebelpark oraz Westpark (oficjalnie od 1933 r.) W okresie oblężenia Festung Breslau miejsce krwawych walk w kwietniu 1945 r. W 1967 roku zlikwidowano ostatecznie cmentarze na jego terenie.

Przyroda

W parku najcenniejsze są stare drzewostany składające się z dębów szypułkowych (Quercus robur), grabów (Carpinus betulus), świerków (Picea abies), brzóz brodawkowatych (Betula pendula), klonów zwyczajnych (Acer platanoides). Wymienione gatunki drzew są wyjątkowo okazałe lecz często uszkodzone przez działanie wiatru, powodzi z roku 1997, wichur z roku 2006. Równie piękne i “dumne” są drzewa: kasztanowce zwyczajne (Aesculus hippocastanum), robinie akacjowe (Robinia pseudoacacja), graby zwyczajne (Carpinus betulus). W części północnej parku występują skupiska krzewów bzu czarnego (Sambucus nigra) i dzikiej róży (Rosa canina), kaliny koralowej (Viburnum opulus).

Do ciekawych roślin zielnych trzeba zaliczyć takie gatunki jak: lubczyk lekarski (Levisticum officinale), koper ogrodowy (Anethum graveolens), hyzop lekarski (Hyssopus officinalis), pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica), prawoślaz lekarski (Althaea officinalis), bratek polny (Viola arvensis).

W parku liczną grupę stanowią zwierzęta – wiewiórki pospolite (Sciurus vulgaris), wróble (Passer domesticus), sikorki bogatki (Parus major), sroki (Pica pica), kowaliki (Sitta europaea), pełzacze ogrodowe (Certhia brachydactyla).

Ścieżka

Ścieżka została wyznaczona przez uczniów koła ekologicznego z uwzględnieniem walorów fauny i flory. Wyznaczono poszczególne jej etapy, na podstawie istniejących już alejek w części północnej parku, która rozciąga się między ulicami: Kozanowską (strona zachodnia), Pilczycką (strona południowa), Milenijną (strona wschodnia) i Celtycką (strona północna).
 

1. Wchodzimy do parku od strony ul. Pilczyckiej tuż obok kościoła Św. Jadwigi. Alejka prowadzi nas do okazałego klonu o wysokości przekraczającej 20 metrów, mijamy go po lewej stronie i podążamy wzdłuż szpaleru akacji, mijając robinie akacjowe, kasztanowce, klon, aż do pomnika aniołka, który jest pozostałością po niemieckim parku “Westpark”. Tutaj chwilkę spędzamy oglądając świerki pospolite, kasztanowce, klony i robinie akacjowe. Ruszamy dalej.
 

2. Idziemy w kierunku północnym wyznaczoną alejką mijając sosny wejmutki (po lewej stronie), lipy i dąb po prawej stronie dochodząc do ul. Pałuckiej. Skręcamy w prawo i po lewej stronie mijamy szereg robinii akacjowych, kasztanowców, klonów i staramy się wypatrzeć wiewiórki. Po wypatrzeniu możemy je wołać ale przyniesie to skutek tylko w chwili, gdy w ręce będziemy trzymać smakołyk np. orzechy. Są to zwierzęta dzikie, więc nie starajmy się ich głaskać ani chwytać bo uciekną lub ugryzą.
 

3. Skręcamy w lewo na wysokości trzech dębów, które rosną bardzo blisko siebie. Po lewej stronie mijamy minilasek brzozowy składający się z 32 drzewek w wieku około 15 lat a więc stosunkowo młodych. Zaś po prawej stronie widzimy ul. Milenijną, która oddzielona jest od nas rowem melioracyjnym i pasmem traw.

Idąc dalej dochodzimy do zbiorowiska brzóz bardzo mocno obrośniętych bluszczem. Jest to piękny widok. Możemy spotkać stada wróbli i pełzacze ogrodowe, które buszują na klonach i dębach rosnących po lewej stronie alejki.
 

4. Idziemy dalej alejką i po prawej stronie widzimy dwa mostki nad rowem melioracyjnym o ciekawych kształtach zrobione tylko z drewna. W tym miejscu możemy zrobić zdjęcia wszystkich, którzy z nami przyszli na wycieczkę. Po lewej stronie widzimy młodszy mieszany drzewostan.
 

5. Za młodymi drzewkami skręcamy w lewo i widzimy piękną zacienioną klonami i robiniami polankę konwaliową. Piękny zapach!!! Piękny widok!!!

Po prawej stronie rozciąga się podwyższenie, które jest wałem przeciwpowodziowym, zbudowanym przez Niemców przed II wojną światową, rośnie na nim trawa oścista oraz liczne inne gatunki traw. Między zielonościami spoglądają ciekawie na nas maki polne, chabry bławatki, szałwie lekarskie, stokrotki polne, rumianki szlachetne. Możemy zrobić sobie tutaj przerwę i na kocach posiedzieć w towarzystwie pięknych roślin i pszczółek oraz komarów. Uwaga! w większości są to samiczki!
 

6. Dosyć wylegiwania się, idziemy dalej wzdłuż wału i oglądamy zarówno stare jak i młode drzewostany składające się z robinii, klonów, dębów, kasztanowców. Możemy zaobserwować aktywną działalność szkodników drzew, liście są pogryzione, mają brązowe plamy, często żółkną całe drzewa. Smutny to obraz!
 

7. Dochodzimy do dużego dębu o obwodzie ok. 260 cm, możecie go objąć ale czy dacie radę w pojedynkę? Chyba nie. Po prawej stronie mijamy osiedle domków jednorodzinnych, ale tam nie zaglądamy lecz patrzymy na pięknie przyciętą trawkę i wspaniałego kolosa o obwodzie 350 cm. Jakie to drzewo? Oczywiście – dąb. A wokół robinie, klony, liczne krzewy – towarzyszą nam przez cały czas naszej wędrówki.
 

8. Idziemy teraz w kierunku widocznego placu zabaw – huśtawki, zjeżdżalnie, piaskownica, domek do zdobycia, drążki do ćwiczeń – tu minimum 20 min. Przerwa na rozruszanie się lub na posiłek, duża ilość ławek umożliwi nam posiedzenie na łonie przyrody w otoczeniu zadbanej łąki, pięknych drzew i licznego ptactwa.
 

9. No cóż kończy się nasza wycieczka, mijamy klony, robinie, ligustry, dęby i dochodzimy do kościoła Św. Jadwigi. Tu zaczęliśmy i tu kończymy nasz spacer.

Bibliografia

Mojkowska Hanna, Kiliańska Izabella, Zielnik polski, Warszawa 1988
Nicolai Jurgen, Singer Detlef, Wothe Konrad, Encyklopedia kieszonkowa. Ptaki, Warszawa 1998
Rostafiński Józef, Przewodnik do oznaczania roślin, Warszawa 1956
Strona internetowa http://www.wroclaw.pl
Strona internetowa http://www.atlas-roślin.pl

Uwagi

Informacje dodatkowe.
Park w większości obszaru jest zadbany. Są w nim ławki, miejsca do odpoczynku i zabawy. Część parku jest obficie porośnięta drzewami co nadaje wielu miejscom charakter “dzikiej przyrody”. Jest to wspaniałe Ciekawa przyroda, drzewa, rośliny zielne, ptaki i wiewiórki nadają charakterystyczny styl temu parkowi, który umożliwia pełen relaks w sytuacjach stresowych. Jest również miejscem, w którym płuca człowieka mają możliwość odpoczynku od miejskich zanieczyszczeń powietrza.
Słaba strona parku to brak toalet.

Autorzy

Autorem pierwotnej wersji opisu parku powstałej w ramach projektu "Parki i ogrody oczami młodzieży" jest:
Gimnazjum nr 18 im. Armii Krajowej we Wrocławiu
ul. Kłodnicka 36
54-207 Wrocław
e-mail: gim18.wroc@neostrada.pl
Opiekun grupy:
Beata Gąsiorowska 
Autorzy opisu:
członkowie koła ekologicznego, uczniowie kl. III f: Anna Skrzypczak, Justyna Stąchor, Katarzyna Kozłowicz, Paulina Kosko, Monika Stasia, Paulina Frączak, Aleksandra Szydłowskiej.
Współpracujacy nauczyciele:

Ładowanie danych ...